Ahmet Kaya&Boris Rokanov: İSTANBUL GÜZELLİKLERİ

VEYA SÜLEYMAN VE MUSTAFA’YA, SOFYA VE AHMED’E VE FRANSA’DAN ŞAİR JEAN’A DAİR MUHTEŞEM BİR ŞİİR VEYA KONSTANTİNOPOLİS DEFTERİ

Boris Rokanov
 (Bulgarsitan)

 Sabahın 3’ünde, İstanbul’da Topkapı Sarayı civarındaki

parklarda yazmaya başladım bu şiiri

ve o sebeple şiir karanlık ve karamsar gibi görünür,

belki gerçekten de öyledir, bilemiyorum.

1.

Börek gibi yağlı Hvoynalı nineler arasında

şair-i azamın ayakkabıları soluk ve parıldıyor,

mürekkep lekesi gibi sırıtıyor,

                        toplumda örnek tutumları olan

öfkeli ahududu sesiyle

armut kadar merhametli ve doğru yolda ilerleyen

şehvet dolu kabaklar gibi.

Memeleri âşık leğenler aralarından zıplayan ve yıkayan, ne yıkayan?

Pavelsko sütüyle kabarmış.

Yaşa! Yatan İstanbul ile,

Yaşa! Sahip olmadıkları, olamadıkları, olamadıkları, olamadıkları şeyi ışıldatan

asrın yalınayak çocukları ile,

aynı şeye sahip olamayan onların çocukları da, Yaşasın!

Avrupa’nın aç-çıplak gençleri

İstanbul’un çökkün coğrafyasını dolaşıyor

ve de baklavayla limonata içiyorlar.

Lütfen, kadim Sofya’nın çıplak göğsünden on sıradüzen gözyaşı alın:

(şu eşarbı gerilmiş zülüflü Türk kadını

bana şefkatle yaklaşıp karnımı okşayabilir ve de diyebilir ki:

maşallah Boris).

Kime mi küfrediyor İstanbul minarelerinden hocalar:

Onlar sabahleyin saat yedide Şark’tan gelen bir uğultudur salt:

bu kabasakal baylar, kimin kulağına ötüyor

şehvetli seslerini kime mi fısıldıyor:

Onlar sabahleyin saat yedide Şark’tan gelen bir uğultudur salt.

İyi huylu, mümtaz kiraz kardeş niye çekidüzen vermiyorsun dişlerine?

Bülbüller böyle öter, demek rakı içmişler, demek

bol bol acı gül, sümbül ve karanfilli keskin etler yemişler.

Ve sol ayaklarıyla 5 yaşında olan Tea gibi zıplıyorlar.

Günün akrebi ve yelkovanı Ocak’ı göstermekte:

bayan Karaahmet’in bir kreşte sesini kaybettiği ayı,

üzerinde oyuncakların bulunduğu bir masanın yanı sıra

bir çocuk onu bulup yedi

ve böylece bayan Karaahmet sessiz kaldı,

hocalarsa ezanlar okuyordu.

Bu büyük kayıp bana sesini Merkez Gar’da kaybedip şimdi karada susuz kalan balık misali,

yani yalnızca ağızlarını açan

bir takım Bulgar şairleri hatırlattı.

Avrupa’nın aç-çıplak gençleri

İstanbul’un çökkün coğrafyasını dolaşıyor

ve de baklavayla limonata içiyorlar.

                                                                 

                                                                                                                   

             

                                                     2.

Pazartesileriyle kış mevsimi

Çorap söküklerinin göğüslerde koptuğu

ve uzunbacaklı kaderlerin muslukları açtığı

hele de sıcak suyu açtığı zaman:

ah çarmıhlara gerilen yemeğimiz aşk halindedir.

Civciv melemekte, bebe ağlamakta

Zaman küçük yiğidi sallamakta.

Sonra Selânik’li iki kardeş

Süleyman ve Mustafa

dâhi bir şairin ayaklarına kapanmakta.

Her bir kılımız sekiz ton ağırlığındadır, sevgilim.

Alman Çeşmesi üzerinde

mısra yerine

yaprak gibi ağarmış martılar düşüyor

kar şalvarlı ve

yumuşak dizli

titrek camilere.                                       

                                                                                                          

3.

Sultan Ahmet Camiinin halılarında harfiyen yuvarlanmaktaydım,

Harfiyen yuvarlanmaktaydım

Yeni Cami’de de,

yuvarlanmaktaydım Beyazıt Camiinde de:

şimdi Sofya ile Ahmet’in aralarına girip oturmuş, tanışmalarına ve

şefkatle öpüşlerine,

şöyle sarmaş-dolaş olmalarına mani oluyorum.

Onlar, karanlık şehvetleri olan İstanbul’un kedileri

onlar İstanbul’un heceleri

çocukluğumdaki serili çamaşırlar gibi.

Avrupa’nın aç-çıplak gençleri

İstanbul’un çökkün coğrafyasını dolaşıyor

ve de baklavayla limonata içiyorlar.

                                                                                                      

  4.

Kış mevsimi yine oldukça gecikiyor

kardan daha soluk soğuk algınlığından ve eşek öksürüğünden ölen

Fransa’dan Jean mısraları misali.

Çok yaşamak ‘çok yaşaya’ eşit

Yaşa!

Yaşa! Yatan İstanbul ile, Yaşa! Sahip olmadıkları, olamadıkları, olamadıkları, olamadıkları şeyi ışıldatan asrın yalınayak çocukları ile,

aynı şeye sahip olamayan onların çocukları da, Yaşasın!

 Bulgarcadan çeviren: Aziz Şakir - Taş

Ahmet Kaya, Pere Lasez, Paris