idil üner&BORIS ROKANOV&Baba Zula ve Brenna Maccrimmon:ANNE BABA VE KONSTANTİN PAVLOV’UN POZLARINA DAİR MUHTEŞEM BİR ŞİİR

                      
          Peki senin dansın niye kaldırıyor… Şeyimi…
          Nasıl demeli… Nasıl demeli

                “Gala Dans Provası”-ndan Konstantin Pavlov                                             
                                                                                                                           

Ben baban olabilirim,
ama isterim ki annem olasın sen,
benim annem, çıplak
anne,
gözleri olan ve olmayan anne.
Anne,
bir nebze bile uzaklaşmak istemiyorum senden.
Ev belledim
annem,
senin rahmini.
Hayat risalesine yaraşır bir çıplaklıkla
rüya ve hayallerde
öylesi
muhteşem büyülüyorsun ki beni,
ben ise senden bende bulunduğuncayım.
Hangisini göz ardı edeyim:
kendimi mi, hayatı mı?
Ve öylece
biteviye ve insanca
zonklayan o yaraya el ayasını basmış
severim annemi
severim kendimi: o babayı:
tam bir baba kunduz gibi
gök karanlıktan, olduğu gibi.

Görülmemiş bir kemik torbasısın: savaşacaksın…
Hangisini göz ardı edeyim:
kendimi mi, hayatı mı?
Peki ya senin o bezgin kuzinlerin son sözüme ne derler:
kötü yola düşen el kadını için
çocuklara ve kirpilere
annelik edecek olan için
kendi çocuklarına, kendi kirpilerine,
benim annem,
annelerin en güzeli.

Bulgarcadan çeviren: Aziz Şakir - Taş

Boris Rokanov, Plovdiv

ВЕЛИКОЛЕПНО СТИХОТВОРЕНИЕ ЗА БАЩАТА И МАЙКАТА
И ЗА ПОЗИТЕ НА КОНСТАНТИН ПАВЛОВ

А защо твоя танц ми повдига... Онова...
Как да го назова… Как да го назова...
Константин Павлов, “Репетиция за галатанц”


Аз мога да съм ти баща,
но искам ти да си ми майка,
моя майка, майка
гола,
майка със очи и без очи.
Майко,
от теб не искам да помръдна нито милиметър.
Майко,
аз твоята утроба си избрах за къща.
Ти
във сънищата и в мечтите така изящно ме омайваш
със голота,
достойна
за каталога на живота,
и аз със толкова във тебе, колкото във мене се намираш.
Кое да пренебрегна – себе си или живота?
И все така
изцяло и човешки
с шепичка в пулсиращата рана
обичам майка си
обичам себе си – бащата – цял
бащичко като гарван
син от тъмнина.

Хърба си невиждана – бори се....
Кое да пренебрегна – себе си или живота?
А всички твои изтерзани братовчеди,
какво ще кажат за последната ми дума –
за чуждата, пропаднала жена,
която ще е майка
на деца и таралежи,
на нейните деца и нейни таралежи,
моя майка,
най-красива майка.

Boris Rokanov, "Poetiki", Sofia