Boris Rokanov: UYUYAN GÜZEL, HARİKA RÜYALARI VE PEK NAZİK HİZMETÇİSİNE DAİR MUHTEŞEM BİR ŞİİR

Janis Joplin

                                        

Uyuyan güzel uyanmadan önce öldü,
ama hiç değilse bazı şeyleri rüyasında gördü,
ömrünü uyuyarak, rüyalar içinde tüketti.
Prensler ve halk için
uyuyan güzeldi o,
kral babası ve validesi için:
uyanmayı unutan kızları;
hizmetçisi (elinden bez düşmeyen o kadıncağız) için,
üstü örtülmesi, yüzü pudralanması gereken,
güzel kokular sıkılan, üstü başı değiştirilen,
saçı taranan, ıslak nevresimleri yenilenen, sıcacık uyuyan bir vazifeydi.
Elinden bez düşmeyen o kadın, saraydayken emekli olmayı,
orada evlenmeyi,
çocuk çocuğa karışmayı, onları da evlendirmeyi umuyor
ve o yüzden prenslerle pek iyi geçinmeye uğraşıyor;
ve kendisi bile şaşırarak her yıl yeniden hamile kalıyordu
(şaşılası ve şaşkın bir hizmetçi olup çıktı).
Bu hizmetçi kadın sağlık sigortasını aksatmadan öderdi,
çünkü her şey olasıydı
prens dediğinin sağı solu belli olmaz,
uyuyan güzelse bir gün uyanıverirdi, mazallah.
Kocadı prensler yavaş yavaş, prenses de uyuyarak yaşlanıyordu,
elinden bez düşmeyen nazik kadının çocukları
sarayı doldurup taşırdı,
buna karşın hizmetçi kadın, sigortasını ödemeyi sürdürüyor
ve yeni kuşak prenslerle nazik olmaya devam ediyordu.
Böylece doğdu uyuyan güzel efsanesi,
bu arada güzel öldü,
büyük bir aileye sahip olan o hizmetçi emekli oldu
ve nezaketi tükendi, o bereket kesildi.
Büyük Fransız Devrimi de böyle doğdu,
Büyük Ekim Devrimi de,
kardeş Yahudi halkının
Asya’dan Amerika’ya ve tersine olan Büyük Göç’ü de.
İşte pek nazik, pek çok şey bilen kadınlara yazılan
şiir bu noktada bitiyor.
Her ne kadar şairi bitmesinden yana değilse de.

                                                     Bulgarcadan çeviren: Aziz Şakir - Taş
     

Pablo Picasso in front of the unfinished Guernica, 1937

BEЛИКОЛЕПНО СТИХОТВОРЕНИЕ ЗА СПЯЩАТА КРАСАВИЦА,
ЧУДНИТЕ Й СЪНИЩА И НЕЙНАТА ПРЕЛЮБЕЗНА ПРИСЛУЖНИЦА
                                                                               

Спящата красавица умря преди да се събуди,
но затова пък сънува това-онова,
целия си живот проспа и просънува.
За принцовете и тълпата,
тя бе спящата красавица,
за баща си, краля и за майка си, кралицата – бе заспалата,
която е забравила да се събуди,
а за прислужницата (женичката с парцала) –
бе заспало,топличко работно място, което го завиваш, пудриш, парфюмираш,
преобличаш, решеш и сменяш напиканите чаршафи.
Тя – женичката с парцала – се надяваше да се пенсионира в двореца
и да се омъжи в него,
да роди деца, които после също да ожени,
затова бе любезна с принцовете
и всяка година се изненадваше от нова бременност –
(една изненадана прислужница се оказа).
Тя, прислужницата, редовно си плащаше здравните
и социалните осигуровки,
защото нищо не се знае,
принцовете са толкова непостоянни,
а и спящата красавица би могла да се събуди.
Принцовете бавно остаряха, принцесата старееше и спеше,
а децата на прелюбезната жена с парцала
напълниха двореца,
независимо от това прислужващата дама продължаваше да си плаща осигуровките
и да любезничи със следващото поколение принцове.
Така се роди митът за спящата красавица,
която между другото умря,
прислужницата се пенсионира със значително потомство
и нейната любезност свърши, т.е. пресъхна.
Така се роди и Великата Френска революция,
Великата Октомврийска революция,
и Великото Преселение на братския еврейски народ
от Азия в Америка и обратно.
Ето, на това място свършва стихотворението
за прелюбезните жени, които знаят всичко.
Въпреки, че на поета не му се иска да свършва.

Salvador Dali and Raquel Welch